جمله ای به یاد ماندنی از شهید تندگویان در سر فصل تمامی سخنانش :

یا أَیُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّکَ کادِحٌ إِلى‏ رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاقیهِ.......6انشقاق.....

(ای انسان بدرستی که تودر راه پروردگارت تلاش می کنی و بالاخره او را دیدار خواهی کرد)

تفسیر المیزان می فرماید: هدف نهایی سیر و سعی و تلاش انسان ، خدای سبحان است ، یعنی انسان به جهت آنکه عبدیست مربوب و مملوک که هیچ مالکیتی نسبت به نفس خود و اعمال وآثارش ندارد، جز آنکه مولایش اراده کند، دائما در حال سعی و تلاش و شتافتن بسوی خدای تعالیست که رب و مالک و مدبر امور اوست ، لذا انسان در اراده و عملش مسئول است و این امر خود حجتی برای معاد است ، چون ربوبیت الهی تمام نمی شود، مگر باعبودیت بندگان و عبودیت هم فقط با بودن تکلیف ومسئولیت تصور می شود ومسئولیت هم فقط با بازگشت بسوی خدا و حساب و جزا تمام می شود، پس انسان قطعادر مسیر وجودی خود به ملاقات پروردگارش می شتابد و به سوی او باز می گردد.